Dawniej lekarze przestrzegali chorych na cukrzycę, aby za wszelką cenę unikali cukru, bowiem brakuje im w organizmie insuliny koniecznej do zużytkowania glukozy i uwolnienia zawartej w niej energii. Dopóki insulina nie była dostępna w aptekach, lekarze zalecali swoim pacjentom dietę bogatą w tłuszcze i zawierającą niewiele węglowodanów, ponieważ mogą oni trawić tłuszcze, zaś węglowodanów – nie. Ideałem była dieta zawierająca w dwóch trzecich tłuszcze. Jeśli chorzy mieli ochotę na coś słodkiego, mogli jeść specjalne produkty dla diabetyków, zawierające np. sorbit – prosty cukier otrzymywany z glukozy. W rzeczywistości osoba chora na cukrzycę, której organizm może wytwarzać trochę insuliny, lecz mniej niż potrzeba, nie musi absolutnie wystrzegać się cukru; byłoby to nawet w praktyce niemożliwe, gdyż wiele zwykłych potraw zawiera trochę cukru. Współcześnie radzi się chorym na cukrzycę – chorobę, która często może być opanowana dzięki właściwej diecie – by nie opierali diety na substancjach zastępujących cukier, lecz po prostu zwracali uwagę na to, co jedzą, i unikali potraw zawierających dużo cukru. Zaleca się też dietę bogatą w błonnik, a równocześnie ubogą w tłuszcze oraz skrobie (np. chleb, ziemniaki). Oczywiście, nie wszystkie przypadki cukrzycy mogą być opanowane dzięki diecie, wielu chorych musi dostawać zastrzyki z insuliny.

Cała nowa grupa chorób, o spowodowanie których winiono cukier, pojawiła się w latach sześćdziesiątych. Społeczeństwo zostało zaalarmowane publikacją z roku 1972, o zwracającym uwagę tytule Czysty, biały i zabójczy, napisaną przez profesora Johna Yudkina, dietetyka z Queen Elizabeth College w Londynie. W książce tej obwiniano cukier o powodowanie cukrzycy i wrzodów, jak również o zwiększanie ryzyka zachorowania na choroby układu krążenia. Autor twierdził, że cukier jest inny niż pozostałe węglowodany: najnowsze badania wskazują, że działa on na nasz organizm w sposób specyficzny. Ponadto naukowiec ten postawił sensacyjną tezę: gdyby tylko mała część tego, co obecnie wiemy o szkodliwych właściwościach cukru, została powiedziana o jakimkolwiek innym dodatku do jedzenia, zostałby on natychmiast zakazany. Yudkin nie potrafił dokładnie wyjaśnić, w jaki sposób cukier powoduje te różnorodne choroby, ale spekulował, że może się to dziać np. przez puchnięcie organów w naszym ciele lub przez powodowanie nadprodukcji takich hormonów, jak insulina, czy wreszcie przez zwiększenie populacji drobnoustrojów w jelitach.